9. Το Μεγάλο κόλπο ( 8/6/2007 )

« Αδικούντα λαθείν μεν δύσκολον, πίστιν δε λαβείν υπέρ του λαθείν αδύνατον » Αυτός που αδικεί λέει ο Επίκουρος είναι δύσκολο να ξεφύγει, αλλά είναι αδύνατο να βεβαιωθεί πως θα ξεφεύγει πάντα.

Προσέκρουσα πρόσφατα στο παραπάνω προσφιλές ρητό όταν είδα νέους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται άλλους, χωρίς κανέναν ηθικό δισταγμό ή επίγνωση δικαίου. Γιατί έχει γίνει της μόδας να στήνονται επιχειρήσεις χρήματος που για ανέξοδο καύσιμο χρησιμοποιούν τον χρόνο, την ενέργεια και το δημιουργικό σθένος άλλων ανθρώπων τους οποίους αποκαλούν “μαθητευόμενους” μόνο και μόνο για να τους απομυζήσουν χωρίς “κόστος” και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να τους αντικαταστήσουν με άλλους καινούργιους και φυσικά ανέξοδους. Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις διάφανες τις σκέψεις αυτών των μοντέρνων γενίτσαρων του χρήματος που εξισώνουν τα πάντα με ίδιον όφελος και χλευάζουν κάθε ηθική αξία θεωρώντας την παρωχημένο ρομαντισμό, αδυναμία ή τουλάχιστον βλακεία.

Έτσι όμως διδάσκει και το πολιτειακό σύστημα που για να καλύψει την ανεργία και την δική του ανεπάρκεια σε υπόβαθρο πραγματικής δημιουργίας, πείθει ολόκληρες γενιές δημιουργικών μυαλών να καταστούν κατ’ εξακολούθηση “ μαθητευόμενοι ” αποκτώντας πτυχία, κόντρα πτυχία, μεταπτυχιακά, εξειδίκευση και προϋπηρεσία. Έτσι στην ουσία μεταθέτει μέσα στο χρόνο το άλυτο πρόβλημα της αμοιβής της εργασίας δημιουργώντας ταυτόχρονα έσοδα για όλες τις επιχειρήσεις που στήνονται προς εξυπηρέτηση της παραοικονομίας της μαθητείας.

Ωραίο κόλπο! Μόνο που κάθε κυκλικό σύστημα έχει και κάποιο σημείο κορεσμού το οποίο όταν έλθει, μεταμορφώνεται με αλάθητη ακρίβεια σε καταπέλτη για τους εμπλεκόμενους. Είναι η αρχαία Νέμεσις για τους έχοντες νου. Για τους μη έχοντες, είναι εκείνο το σημείο του χρόνου που πάνε να συναντήσουν τον εαυτό τους και δεν βρίσκουν κανέναν. Και όπως λέει και ο Ζιντ δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο στην ευτυχία από την ανάμνησή της.

Προσέκρουσα λοιπόν στο Επικούρειο ρητό που όλοι μας πολύ απλά γνωρίζουμε με την πιο απλή εκδοχή του: μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η …δική του μοίρα.