Παραμονές Χριστουγέννων και το μοδάτο club ήταν ασφυκτικά γεμάτο από νεανικές ανάσες και παλλόμενα βλέμματα γεμάτα ερωτισμό. Τα σώματα παραδομένα στις μουσικές προσταγές του dj, αναζητούσαν απεγνωσμένα μιαν υπόσχεση ανάμεσα στη φαντασίωση και την πραγματικότητα. Έξω η πόλη άστραφτε με τα πολύχρωμα λαμπιόνια της πάνω στους στύλους και βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην αβάσταχτη μοναξιά της.
Έβγαλε το jacket της με αργές κινήσεις και κατευθύνθηκε προς το bar. Ανδρόγυνες φυσιογνωμίες εποφθαλμιούσαν κάθε της κίνηση. Κι αυτή δεν πήγαινε πίσω. Ήταν αποφασισμένη μέσα από το κοφτερό της βλέμμα να μετατρέψει κάθε συμβατική στιγμή σε εξαίσια συνάντηση. Να παίξει με τις συγχρονικότητες και να ασκήσει την υψηλή πολεμική τέχνη της γοητείας. Ναι ήταν πολεμιστής κάποιου κρυφού ιδεατού κόσμου που κρατούσε μόνο για τον εαυτό της.
Το βλέμμα της σκάναρε γρήγορα την κατάμεστη αίθουσα και σταμάτησε πάνω στο πρόσωπο του νέου άνδρα που κοίταζε έντονα προς το μέρος της. Είχε παρέα, ήταν εμφανές. Αλλά παρόλα αυτά επέμενε τόσο με το βλέμμα του, που δεν της άφηνε περιθώρια επιλογής. Η ματιά του αγκάλιασε κάθε μόριο της ύπαρξής της ζητώντας και προκαλώντας την με επιμονή. Αυτή δέχτηκε με ευλάβεια τον χείμαρρο της επιμονής του και αναζήτησε τον ασάλευτο ορίζοντα στο βλέμμα του. Εκεί όπου καθρεφτίζονται όλα. Τα πάνω με τα κάτω και τα μέσα με τα έξω. Για κάτι τέτοιες στιγμές ζούσε και ανέπνεε. Ανέπνεε τον καθαρό αέρα της μη συμβατικής αυτής επικοινωνίας και γέμιζε με οξυγόνο. Οξυγόνο που έκανε να πάλλονται στη ράχη της αόρατα φτερά.
Πλησίασε με ένα απαλό λίκνισμα τον νέο άνδρα και ακούμπησε στη μπάρα του μπαρ πλάι του. «Νοιώθω να σε ξέρω χρόνια …» φώναξε με όλη την δύναμή της κοντράροντας την εκκωφαντική μουσική που κάλυπτε τα πάντα. Κοίταξε τα μάτια του που επεξεργαζόταν τα δικά της και βυθίστηκε μέσα τους στο δευτερόλεπτο της γαλήνιας θάλασσας που της αναλογούσε. «Έχω ανάγκη να ζήσω…» φώναξε ακόμη πιο δυνατά από πριν, μην έχοντας καταλάβει πως η μουσική είχε εντελώς ξαφνικά σταματήσει.
Τα τελευταία λόγια της ακούστηκαν παντού και έμειναν μετέωρα να αιωρούνται πάνω από τα γυρισμένα κεφάλια των σαστισμένων θαμώνων…Δευτερόλεπτα σιγής και μετά το χειροκρότημα μιας μοναχικής ύπαρξης στη γωνία που παρέσυρε και άλλους και άλλους σε μία ξέφρενη επιβράβευση της φωνής που ακούστηκε ελεύθερη…
Mirror Planet
