Σε ένα από αυτά τα χαριτωμένα μαγνητάκια για το ψυγείο διάβασα: «ο δρόμος για την επιτυχία είναι πάντοτε υπό κατασκευή». Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει αυτή η φράση;
Κατ’ αρχάς για να σε αφορά πρέπει αληθινά να επιθυμείς την επιτυχία…Πόσες φορές δεν έχουμε εμείς οι ίδιοι βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό μας για κάποιο δικό μας σχέδιο και έχουμε σαμποτάρει ασυνείδητα την επιτυχία του;
Θέλει θάρρος η επιτυχία γιατί σημαίνει πως κάνεις βήματα προς την ευτυχία. Θα μου πεις και ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος; Έλα όμως που η ευτυχία έχει να κάνει με εκείνη την άχρονη στιγμή που συναντάς αυτόν τον άγνωστο γνωστό σου δηλαδή τον εαυτό σου…Και πόσο έτοιμος είσαι για κάτι τέτοιο; Έτσι λοιπόν όλο το αναβάλεις, όλο το αναβάλεις, με την υπόσχεση πως την επόμενη φορά θα είσαι πιο έτοιμος.
Και ας υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή είσαι επιτέλους έτοιμος για την επιτυχία γιατί το πήρες απόφαση ότι επιθυμείς την ευτυχία. Ε λοιπόν εκεί δεν υπάρχουν πια συνταγές. Ίσως μόνο κάποια αμυδρά παραδείγματα τρελών «καλλιτεχνών της ζωής» που τα κατάφεραν. Αλλά τι κρίμα δεν μπορείς να τους αντιγράψεις γιατί τα βήματά τους είναι τελείως προσωπικά και για κάθε άλλον αταίριαστα παπούτσια. Μόνο την επιμονή τους να βηματίζουν σε έναν δρόμο υπό κατασκευή μπορείς να θαυμάσεις, να ζηλέψεις και αν είσαι ανοιχτόκαρδος να εμπνευστείς απ’ αυτό.
Τα media μας έχουν φλομώσει με κλισέ και συμβουλές του τύπου “ πρέπει να έχεις θετική ενέργεια για να αντιμετωπίσεις τη ζωή ”. Όλοι λοιπόν με υπερβάλλοντα ζήλο προσπαθούν να αντιγράψουν τις φτηνές αυτές συνταγές και το μόνο στο οποίο καταλήγουν είναι να καταναλώνουν με υπερχειλίζον κέφι και να καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε βαθύτατη κατάθλιψη. Γιατί όπως μπορεί και να υποψιαζόσαστε, το κενό δεν προσπερνιέται με προσποίηση.
Θέλει αρετή και τόλμη η ευτυχία. Και τον δρόμο τον εφευρίσκουμε μόνοι μας κάθε στιγμή. Ας κολλήσει καλά αυτή η σκέψη, σαν μαγνήτης στην πόρτα του ψυγείου του μυαλού μας… εκεί που ξέρετε, συντηρούμε τις έτοιμες τροφές που μας δίνουν προς τέρψη και συμμόρφωση…
No comments:
Post a Comment